Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Clara, Abraham a Sancta: Judas Der Ertz-Schelm. Bd. 1. Salzburg, 1686.

Bild:
<< vorherige Seite

seinen leiblichen Vatter Ruben.
fliegt gern zu der guldenen Sonnen/ allwo er wegen der
Kreiden zimblich schwartz stehet/ destwegen in dem Vat-
ter vnser
vnter dem vergib vns heut vnsre Schul-
den/
auch den Würth verstehet. Wer ist daran schuldig?
die Eltern. Wann die Tochter hüpsch liederlich vmb dem
Halß ist/ vnd also zudeckt/ wie die Fleisch-Bänck an der
Faßnacht/ vnd kan man auff dem Halß lesen/ was im Her-
tzen geschriben. Wer ist daran schuldig? die Elteren.
Wann der Sohn genaturt ist wie der vermaledeyte Fei-
genbaum/ vnd hat nur Blätter/ vnd kein Frucht/ verste-
he Karten-Blätter/ wo ja ein schlechte Frucht/ wann er
mit dem verlohrnen Sohn die Säu hütet/ Aichel-Sau/
Schellen-Sau/ Hertz-Sau/ etc. wer ist daran schuldig?
die Eltern. Wann die Tochter immerzu mit der stoltzen
Jezabel nach Hoffart trachtet/ wann sie fast alle Wochen
will haben andere Klayder/ wo der Echo sagt layder.
Wer ist daran schuldig? die Eltern. Wann der Sohn
ein guten Stilum hat/ absonderlich in deß Vatters Ho-
sen-Sack/ vnd fischt schon auff trucknem Land/ daß er al-
so in guter Hoffnung stehet/ er möchte einmahl Strick-
to
modo gehencket werden. Wer ist daran schuldig?
die Elteren. Wann die Tochter lieber die Harpffen Da-
vid
hört als seine Psalmen; wann sie hüpsche Liedl singt
vom Rättich vnd Rueben/ Mädl vnd Bueben/ etc. wer
ist daran schuldig? als die Eltern. Wann der Sohn
fleissig ist im Stutieren/ vnd kan besser argumentieren
in formosa, als in forma. Wer ist daran schuldig? als
die Eltern. Wann die Tochter gern auff Dantzig raift/
vnd zu Nacht bey Leibtzig bleibt. Wer ist daran schuldig?
als die Elteren. Wann endlich der Sohn zum Teuffel
fahrt/ vnd die Tochter in die Höll kombt. Wer ist daran
schuldig? ach! ach! mehresten Thail die Elteren.

Ihr

ſeinen leiblichen Vatter Ruben.
fliegt gern zu der guldenen Sonnen/ allwo er wegen der
Kreiden zimblich ſchwartz ſtehet/ deſtwegen in dem Vat-
ter vnſer
vnter dem vergib vns heut vnſre Schul-
den/
auch den Wuͤrth verſtehet. Wer iſt daran ſchuldig?
die Eltern. Wann die Tochter huͤpſch liederlich vmb dem
Halß iſt/ vnd alſo zudeckt/ wie die Fleiſch-Baͤnck an der
Faßnacht/ vnd kan man auff dem Halß leſen/ was im Her-
tzen geſchriben. Wer iſt daran ſchuldig? die Elteren.
Wann der Sohn genaturt iſt wie der vermaledeyte Fei-
genbaum/ vnd hat nur Blaͤtter/ vnd kein Frucht/ verſte-
he Karten-Blaͤtter/ wo ja ein ſchlechte Frucht/ wann er
mit dem verlohrnen Sohn die Saͤu huͤtet/ Aichel-Sau/
Schellen-Sau/ Hertz-Sau/ ꝛc. wer iſt daran ſchuldig?
die Eltern. Wann die Tochter immerzu mit der ſtoltzen
Jezabel nach Hoffart trachtet/ wann ſie faſt alle Wochen
will haben andere Klayder/ wo der Echo ſagt layder.
Wer iſt daran ſchuldig? die Eltern. Wann der Sohn
ein guten Stilum hat/ abſonderlich in deß Vatters Ho-
ſen-Sack/ vnd fiſcht ſchon auff trucknem Land/ daß er al-
ſo in guter Hoffnung ſtehet/ er moͤchte einmahl Strick-
to
modo gehencket werden. Wer iſt daran ſchuldig?
die Elteren. Wann die Tochter lieber die Harpffen Da-
vid
hoͤrt als ſeine Pſalmen; wann ſie huͤpſche Liedl ſingt
vom Raͤttich vnd Rueben/ Maͤdl vnd Bueben/ ꝛc. wer
iſt daran ſchuldig? als die Eltern. Wann der Sohn
fleiſſig iſt im Stutieren/ vnd kan beſſer argumentierē
in formoſâ, als in formâ. Wer iſt daran ſchuldig? als
die Eltern. Wann die Tochter gern auff Dantzig raift/
vnd zu Nacht bey Leibtzig bleibt. Wer iſt daran ſchuldig?
als die Elteren. Wann endlich der Sohn zum Teuffel
fahrt/ vnd die Tochter in die Hoͤll kombt. Wer iſt daran
ſchuldig? ach! ach! mehreſten Thail die Elteren.

Ihr
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <p><pb facs="#f0235" n="199"/><fw place="top" type="header">&#x017F;einen leiblichen Vatter Ruben.</fw><lb/>
fliegt gern zu der guldenen <hi rendition="#fr">Sonnen/</hi> allwo er wegen der<lb/>
Kreiden zimblich &#x017F;chwartz &#x017F;tehet/ de&#x017F;twegen in dem <hi rendition="#fr">Vat-<lb/>
ter vn&#x017F;er</hi> vnter dem <hi rendition="#fr">vergib vns heut vn&#x017F;re Schul-<lb/>
den/</hi> auch den Wu&#x0364;rth ver&#x017F;tehet. Wer i&#x017F;t daran &#x017F;chuldig?<lb/>
die Eltern. Wann die Tochter hu&#x0364;p&#x017F;ch liederlich vmb dem<lb/>
Halß i&#x017F;t/ vnd al&#x017F;o zudeckt/ wie die Flei&#x017F;ch-Ba&#x0364;nck an der<lb/>
Faßnacht/ vnd kan man auff dem Halß le&#x017F;en/ was im Her-<lb/>
tzen ge&#x017F;chriben. Wer i&#x017F;t daran &#x017F;chuldig? die Elteren.<lb/>
Wann der Sohn genaturt i&#x017F;t wie der vermaledeyte Fei-<lb/>
genbaum/ vnd hat nur Bla&#x0364;tter/ vnd kein Frucht/ ver&#x017F;te-<lb/>
he Karten-Bla&#x0364;tter/ wo ja ein &#x017F;chlechte Frucht/ wann er<lb/>
mit dem verlohrnen Sohn die Sa&#x0364;u hu&#x0364;tet/ Aichel-Sau/<lb/>
Schellen-Sau/ Hertz-Sau/ &#xA75B;c. wer i&#x017F;t daran &#x017F;chuldig?<lb/>
die Eltern. Wann die Tochter immerzu mit der &#x017F;toltzen<lb/><hi rendition="#aq">Jezabel</hi> nach Hoffart trachtet/ wann &#x017F;ie fa&#x017F;t alle Wochen<lb/>
will haben andere Klayder/ wo der <hi rendition="#aq">Echo</hi> &#x017F;agt layder.<lb/>
Wer i&#x017F;t daran &#x017F;chuldig? die Eltern. Wann der Sohn<lb/>
ein guten <hi rendition="#aq">Stilum</hi> hat/ ab&#x017F;onderlich in deß Vatters Ho-<lb/>
&#x017F;en-Sack/ vnd fi&#x017F;cht &#x017F;chon auff trucknem Land/ daß er al-<lb/>
&#x017F;o in guter Hoffnung &#x017F;tehet/ er mo&#x0364;chte einmahl <hi rendition="#fr">Strick-<lb/>
to</hi> <hi rendition="#aq">modo</hi> gehencket werden. Wer i&#x017F;t daran &#x017F;chuldig?<lb/>
die Elteren. Wann die Tochter lieber die Harpffen <hi rendition="#aq">Da-<lb/>
vid</hi> ho&#x0364;rt als &#x017F;eine P&#x017F;almen; wann &#x017F;ie hu&#x0364;p&#x017F;che Liedl &#x017F;ingt<lb/>
vom Ra&#x0364;ttich vnd Rueben/ Ma&#x0364;dl vnd Bueben/ &#xA75B;c. wer<lb/>
i&#x017F;t daran &#x017F;chuldig? als die Eltern. Wann der Sohn<lb/>
flei&#x017F;&#x017F;ig i&#x017F;t im <hi rendition="#fr">Stutieren/</hi> vnd kan be&#x017F;&#x017F;er <hi rendition="#aq">argumentie</hi>re&#x0304;<lb/>
in <hi rendition="#aq">formo&#x017F;â,</hi> als in <hi rendition="#aq">formâ.</hi> Wer i&#x017F;t daran &#x017F;chuldig? als<lb/>
die Eltern. Wann die Tochter gern auff Dantzig raift/<lb/>
vnd zu Nacht bey Leibtzig bleibt. Wer i&#x017F;t daran &#x017F;chuldig?<lb/>
als die Elteren. Wann endlich der Sohn zum Teuffel<lb/>
fahrt/ vnd die Tochter in die Ho&#x0364;ll kombt. Wer i&#x017F;t daran<lb/>
&#x017F;chuldig? ach! ach! mehre&#x017F;ten Thail die Elteren.</p><lb/>
        <fw place="bottom" type="catch">Ihr</fw><lb/>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[199/0235] ſeinen leiblichen Vatter Ruben. fliegt gern zu der guldenen Sonnen/ allwo er wegen der Kreiden zimblich ſchwartz ſtehet/ deſtwegen in dem Vat- ter vnſer vnter dem vergib vns heut vnſre Schul- den/ auch den Wuͤrth verſtehet. Wer iſt daran ſchuldig? die Eltern. Wann die Tochter huͤpſch liederlich vmb dem Halß iſt/ vnd alſo zudeckt/ wie die Fleiſch-Baͤnck an der Faßnacht/ vnd kan man auff dem Halß leſen/ was im Her- tzen geſchriben. Wer iſt daran ſchuldig? die Elteren. Wann der Sohn genaturt iſt wie der vermaledeyte Fei- genbaum/ vnd hat nur Blaͤtter/ vnd kein Frucht/ verſte- he Karten-Blaͤtter/ wo ja ein ſchlechte Frucht/ wann er mit dem verlohrnen Sohn die Saͤu huͤtet/ Aichel-Sau/ Schellen-Sau/ Hertz-Sau/ ꝛc. wer iſt daran ſchuldig? die Eltern. Wann die Tochter immerzu mit der ſtoltzen Jezabel nach Hoffart trachtet/ wann ſie faſt alle Wochen will haben andere Klayder/ wo der Echo ſagt layder. Wer iſt daran ſchuldig? die Eltern. Wann der Sohn ein guten Stilum hat/ abſonderlich in deß Vatters Ho- ſen-Sack/ vnd fiſcht ſchon auff trucknem Land/ daß er al- ſo in guter Hoffnung ſtehet/ er moͤchte einmahl Strick- to modo gehencket werden. Wer iſt daran ſchuldig? die Elteren. Wann die Tochter lieber die Harpffen Da- vid hoͤrt als ſeine Pſalmen; wann ſie huͤpſche Liedl ſingt vom Raͤttich vnd Rueben/ Maͤdl vnd Bueben/ ꝛc. wer iſt daran ſchuldig? als die Eltern. Wann der Sohn fleiſſig iſt im Stutieren/ vnd kan beſſer argumentierē in formoſâ, als in formâ. Wer iſt daran ſchuldig? als die Eltern. Wann die Tochter gern auff Dantzig raift/ vnd zu Nacht bey Leibtzig bleibt. Wer iſt daran ſchuldig? als die Elteren. Wann endlich der Sohn zum Teuffel fahrt/ vnd die Tochter in die Hoͤll kombt. Wer iſt daran ſchuldig? ach! ach! mehreſten Thail die Elteren. Ihr

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/santa_judas01_1686
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/santa_judas01_1686/235
Zitationshilfe: Clara, Abraham a Sancta: Judas Der Ertz-Schelm. Bd. 1. Salzburg, 1686, S. 199. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/santa_judas01_1686/235>, abgerufen am 20.05.2024.