Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624.bilem, ac patriam suam spirantem linguam, per ita prolixam tot se- Suavissimus certe Graecorum, & delicatissimus sermo, barbarie Tuntum aevi long inqua valet mutare vetustas[?] Ex illo fluere & retro sublapsa referri. Irruptione enim peregrinorum, cultissimus sermo cecidit cum Im- rum
bilem, ac patriam ſuam ſpirantem linguam, per ita prolixam tot ſe- Suaviſſimus certè Græcorum, & delicatiſſimus ſermo, barbarie Tuntum ævi long inqua valet mutare vetuſtas[?] Ex illo fluere & retrò ſublapſa referri. Irruptione enim peregrinorum, cultiſſimus ſermo cecidit cum Im- rum
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <p> <pb facs="#f0126" n="106"/> <hi rendition="#aq">bilem, ac patriam ſuam ſpirantem linguam, per ita prolixam tot ſe-<lb/> culorum ſeriem, puram nobis & ab omni externâ illuvie mundam<lb/> tradiderunt. Et confirmare auſim, nullam reliquarum linguarum,<lb/> fatalem ſuam periodum, quam in omnibus humanis rebus experi-<lb/> mur, per tantum tempus</hi><lb/> <hi rendition="#et">—— <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Vires ultra ſortémque ſenectæ</hi></hi></hi><lb/> <hi rendition="#aq">produxiſſe.</hi> </p><lb/> <p> <hi rendition="#aq">Suaviſſimus certè Græcorum, & delicatiſſimus ſermo, barbarie</hi><lb/> <note place="left"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Vide Lexi-<lb/> con Meurſij<lb/> Græco-bar-<lb/> barum.</hi> </hi> </note> <hi rendition="#aq">aliorum populorum ita corruptus eſt ac debilitatus, † ut ſe hodiè in<lb/> ſe vix agnoſcat, & ſolo ſui deſiderio in invidiam ſui & exprobratio-<lb/> nem, ſibi ſuperſit.</hi> </p><lb/> <p> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Tuntum ævi long inqua valet mutare vetuſtas<supplied>?</supplied></hi> </hi> </hi><lb/> <hi rendition="#aq">Latinus etiam nitorultra felicem ac diſertam Auguſti ætatem ſe vix</hi><lb/> <note place="left"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Vide Sene-<lb/> cam Rhete-<lb/> rem Proam.<lb/> l. 1. controv.</hi> </hi> </note> <hi rendition="#aq">reſervavit. † Labente namque ſenſim urbe æternâ, maſcula quoq;<lb/> illa & robuſta oratio eundẽ exitũ fecit. Sive id fatali quadã lege, &<lb/> occultâ ac myſticâ vi accidit; ſive vitio ſuperiorũ. Imperantibus n.<lb/> Claudiis, Neronibus, & Domitianis, monſtris <supplied>h</supplied>ominum ac ſcele-<lb/> ribus, & quorum ſine flagitione meminiſſe quidem poſſumus; lin-<lb/> gua Principibus ſui temporis melior eſſe non voluit. Præter pauoa<lb/> itaque cadentis Eloquentiæ fulcra, mimum omnes inſtruxerunt.<lb/> Enati ſunt prurientes quidam Rhetorculi, qui argutè laſcivire,<lb/> quàm benè loqui maluerunt. Omnem conatum, omnem induſtri-<lb/> am ac laborem curiosâ ſubtilitate conſumpſerunt; et dum nervoſi-<lb/> tatem affectarunt anxiè, nobilem orationis ſenſum fregerunt, &<lb/> ſuccum amiſerunt & ſanguinem. Picas dixiſſes aut ſimios, qui de-<lb/> ſultoriâ agilitate ubiq́ue ſaltitant, non ambulant, & ſibi moleſti-<lb/> am, ſpectatoribus riſum creant ac miſericordiam.</hi> </p><lb/> <p> <hi rendition="#et"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Ex illo fluere & retrò ſublapſa referri.<lb/> Lingua Italûm.</hi> </hi> </hi> </p><lb/> <p> <hi rendition="#aq">Irruptione enim peregrinorum, cultiſſimus ſermo cecidit cum Im-<lb/> perio, & ſe ipſe deſeruit. Ac niſi præclara illa ingeniorum monu-<lb/> menta, indulgentiâ numinum ac cœleſti clementiâ, reſervata huc<lb/> uſque eſſent, nihil prorſus de Latinâ ac Græcâ eruditione, quàm no-<lb/> men inutile, ſuperaret. Quanquam, niſi vanus ſum hariolus (atq;<lb/> utinam verè ſim!) neſcio quid mali etiam hodie impendeat, quod<lb/> venuſtiſſimas linguas, quas è ſedibus ſuis antè ac regnis depulit, ex<lb/> animis quoque hominum evellet ac memoriâ. Græca ignoramus<lb/> multi, plurimi negligimus: & Platonis ac Ariſtotelis, reliquo-</hi><lb/> <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">rum</hi> </fw><lb/> </p> </div> </body> </text> </TEI> [106/0126]
bilem, ac patriam ſuam ſpirantem linguam, per ita prolixam tot ſe-
culorum ſeriem, puram nobis & ab omni externâ illuvie mundam
tradiderunt. Et confirmare auſim, nullam reliquarum linguarum,
fatalem ſuam periodum, quam in omnibus humanis rebus experi-
mur, per tantum tempus
—— Vires ultra ſortémque ſenectæ
produxiſſe.
Suaviſſimus certè Græcorum, & delicatiſſimus ſermo, barbarie
aliorum populorum ita corruptus eſt ac debilitatus, † ut ſe hodiè in
ſe vix agnoſcat, & ſolo ſui deſiderio in invidiam ſui & exprobratio-
nem, ſibi ſuperſit.
Vide Lexi-
con Meurſij
Græco-bar-
barum.
Tuntum ævi long inqua valet mutare vetuſtas?
Latinus etiam nitorultra felicem ac diſertam Auguſti ætatem ſe vix
reſervavit. † Labente namque ſenſim urbe æternâ, maſcula quoq;
illa & robuſta oratio eundẽ exitũ fecit. Sive id fatali quadã lege, &
occultâ ac myſticâ vi accidit; ſive vitio ſuperiorũ. Imperantibus n.
Claudiis, Neronibus, & Domitianis, monſtris hominum ac ſcele-
ribus, & quorum ſine flagitione meminiſſe quidem poſſumus; lin-
gua Principibus ſui temporis melior eſſe non voluit. Præter pauoa
itaque cadentis Eloquentiæ fulcra, mimum omnes inſtruxerunt.
Enati ſunt prurientes quidam Rhetorculi, qui argutè laſcivire,
quàm benè loqui maluerunt. Omnem conatum, omnem induſtri-
am ac laborem curiosâ ſubtilitate conſumpſerunt; et dum nervoſi-
tatem affectarunt anxiè, nobilem orationis ſenſum fregerunt, &
ſuccum amiſerunt & ſanguinem. Picas dixiſſes aut ſimios, qui de-
ſultoriâ agilitate ubiq́ue ſaltitant, non ambulant, & ſibi moleſti-
am, ſpectatoribus riſum creant ac miſericordiam.
Vide Sene-
cam Rhete-
rem Proam.
l. 1. controv.
Ex illo fluere & retrò ſublapſa referri.
Lingua Italûm.
Irruptione enim peregrinorum, cultiſſimus ſermo cecidit cum Im-
perio, & ſe ipſe deſeruit. Ac niſi præclara illa ingeniorum monu-
menta, indulgentiâ numinum ac cœleſti clementiâ, reſervata huc
uſque eſſent, nihil prorſus de Latinâ ac Græcâ eruditione, quàm no-
men inutile, ſuperaret. Quanquam, niſi vanus ſum hariolus (atq;
utinam verè ſim!) neſcio quid mali etiam hodie impendeat, quod
venuſtiſſimas linguas, quas è ſedibus ſuis antè ac regnis depulit, ex
animis quoque hominum evellet ac memoriâ. Græca ignoramus
multi, plurimi negligimus: & Platonis ac Ariſtotelis, reliquo-
rum
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/126 |
Zitationshilfe: | Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624, S. 106. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/126>, abgerufen am 18.06.2024. |